Opanak se kao deo narodne nošnje i folklora u srpskom narodu pominje još od najstarijih vremena. Danas je taj deo tradicionalne nošnje izgubio odevnu ulogu, ali je ostao značajan za očuvanje nacionalnog identiteta.
Prema rečima istoričara Svetozara Gačića, koje prenosi RTS, opanak se kao deo narodne nošnje i folklora u srpskom narodu pominje još u spisima vizantijskog cara Porfirogenita. Vremenom je taj deo tradicionalne nošnje izgubio ulogu u odevanju, ali ne i u očuvanju identiteta. Opanci su laka seljačka obuća, rađena od kože, koja se kaišem ili oputom privezuje uz nogu.
Gačić ističe da je najbitnije pomenuti da su srpski ratnici još od perioda srednjeg veka, posebno u periodu oslobođenja srpskog naroda u borbi protiv Turaka i naročito u Prvom svetskom ratu nosili opanke koji su spasili hiljade života srpskih ratnika i srpskog stanovništva. Narodu nije samo pomoglo oružje, sablje i ostalo, pomogla ja i obuća, a samim tim je i opanak zaslužan.
Svetozar Gačić naglašava da je danas očuvanje te tradicije presudno važno za očuvanje srpskog identiteta da bismo imali svest šta nas je kroz istoriju održalo. On dodaje da su u zavisnosti od kraja u kojem se opanak pravio, neki opanci imali kljun, a neki ne. Gačić objašanjava da su uglavnom, opanci sa kljunom predstavljali oznaku da je to muški opanak, dok je opanak bez kljuna označavao da su ga nosile žene.
Izvori
Tagovi
Autor
